دبستان کوهپایه اصفهان

 و سرانجام در جوانی در سفری به بغداد (996) درگذشت (منشی قمی ص 119). بعضی از تذکره ها او را شاگرد میرعلی هروی (متوفی 952) دانسته اند ولی با ملاحظه سال وفات و عمر کوتاه او این ادعا از نظر تاریخی درست به نظر نمی آید (بیانی ص 85ـ86). باباشاه در عصر خود از مشهورترین خطاطان بوده است و خطش را به «عذوبت » و پختگی و لطافت ستوده اند (امین احمد رازی ج 2 ص 430) و نوشته های او را «به قیمت اعلی » می خریدند (اسکندرمنشی ج 1 ص 171). به سبب اخلاق درویشانه از نزدیکی با سلاطین و امرا پرهیز می کرد و روزگار را در گوشه نشینی به کتابت می گذرانید. اجرت هر هزار سطر کتابت او به گفته امین احمد رازی (ج 2 ص 430) سه تومان بوده است . باباشاه شعر نیز می سروده و «حالی » تخلص می کرده است (بیانی ص 86). نمونه هایی از اشعار او در برخی از تذکره ها آمده است . منظومه ای در آداب خوشنویسی بدو نسبت داده اند. رساله آداب * المشق نیز که به خطا به میرعماد * (متوفی 1024) نسبت داده شده از باباشاه اصفهانی است (ایرانی ص 140ـ141). این رساله را محمد شفیع براساس نسخه محفوظ در کتابخانه دانشگاه پنجاب چاپ کرده است (بیانی ص 87ـ 88). از باباشاه که به «کتابت » بیش از «قطعه نویسی » گرایش داشت چند قطعه در کتابخانه های ترکیه هست و نسخه های متعددی از آثار ادبی فارسی را که به خط اوست در برخی از کتابخانه ها می توان یافت .

منابع : اسکندرمنشی تاریخ عالم آرای عباسی تهران 1350 ش امین احمد رازی هفت اقلیم چاپ جواد فاضل تهران ] بی تا. [ عبدالمحمد ایرانی کتاب پیدایش خط و خطاطان مصر 1306 ش مهدی بیانی احوال و آثار خوشنویسان تهران 1363 ش عبدالرسول خیامپور فرهنگ سخنوران تبریز 1340 ش ص 150 هدایت الله سپهر تذکره خوشنویسان ] تهران بی تا. [ ص 87 احمدبن حسین منشی قمی گلستان هنر چاپ احمد سهیلی خوانساری تهران 1366 ش .

/منوچهرقدسی /